Verschiedene Weihrauch Gegenstände, Weihrauch, Gold und Myrrhe im Altöttinger Weihrauchmuseum.
bellAccommodation
bell_white Szukaj hotelu

Poznaj moc kadzidła z Altötting

Jego zapach jest stałym elementem uroczystych nabożeństw kościelnych. Wielu ludzi mogło doświadczyć jego kojącego i uśmierzającego ból działania. Kadzidło ma w sobie niekiedy coś mistycznego, często jednak też pomaga się zwyczajnie odprężyć. „W naszym małym Muzeum Kadzidła chcielibyśmy pokazać gościom, jak wygląda produkcja oraz zapoznać z innymi ciekawostkami”, mówi Eva Kilwing. Jest ona inicjatorką Muzeum Kadzidła (oraz sklepiku) mieszczącego się na Kapellplatz 2 w Altötting. Będzie to na pewno niezwykle ciekawa wizyta, podczas której uchylisz rąbka niejednej tajemnicy.

Niewielkie pomieszczenie muzeum jest urządzone bardzo stylowo. Oczy odwiedzającego jaśnieją blaskiem, gdy odkrywa kolorowe i pięknie zademonstrowane mieszanki pochodzące z manufaktury kadzidlanej Kilwing. Jeszcze przyjemniejsze, bardziej odprężające i przede wszystkim kojące są same zapachy, które absolutnie nie są zbyt intensywne i duszące.

Verschiedene Weihrauch varianten im Altöttinger Weihrauchmuseum.

Produkcja kadzidła to prawdziwe rzemiosło

Goście wszystkimi zmysłami doświadczą tutaj mocy kadzidła. Krótki spacer edukacyjny rozpoczyna się od spojrzenia na wielkie worki stojące na podłodze. „W nich dostajemy suchą żywicę drzew kadzidłowca z różnych obszarów zbioru”, wyjaśnia pani Kilwing. Te potężne drzewa rosną tylko w określonych warunkach klimatycznych. Sprzyja im wapienne podłoże, klimat pustynny i wiejące pasaty. Ponadto istotna jest odpowiednia wilgotność monsunu. Kadzidło pochodzi między innym z rejonów Omanu, z Półwyspu Somalijskiego, a także z Indii. „Cały łańcuch produkcyjny opiera się wyłącznie na pracy ręcznej, która rozpoczyna się już w trakcie zbioru żywicy i traw trwającego kilka miesięcy”, mówi Eva Kilwing. „Ręczną pracę“ wykonuje również odwiedzający, biorąc do ręki duże i pięknie pachnące kawałki wysuszonej żywicy. „Czas zbioru, gatunek drzewa, region zbioru, odpowiedni kolor i wielkość żywicy mają decydujące znaczenie - wtedy mówimy o optymalnej jakości. Duże kawałki zawierają największą ilość olejków eterycznych“, podkreśla ekspertka. Ze względu na swój kolor ten naturalny produkt jest nazywany „białym złotem“. „Wszystkie drzewa znajdują się w posiadaniu rodzin. Czasami przekazywane są w posagu. W dawnych czasach dochodziło również do walk o ten cenny surowiec“, opowiada Ewa Kipling.

Muzeum kadzidła

Muzeum jest niewielkie, ale bardzo ładnie urządzone. Na tablicach znajdują się informacje na temat historii oraz obszarów zastosowania kadzidła. Już 3.500 lat temu różne ludy odkryły jego kojące działanie. Dym dezynfekował powietrze. Kadzidło stosowane jest jako składnik maści na stawy i skórę. Już perski lekarz Avicenna odkrył sensowność stosowania kawałków kadzidła w leczeniu chorób wewnętrznych. Szczególne działanie mają zawarte w kadzidle kwasy, które mogą pomóc w leczeniu przewlekłych schorzeń o podłożu zapalnym. Wywieszone w muzeum tablice informują o udowodnionym naukowo działaniu leczniczym „białego złota”.

Das Weihrauchmuseum in Altötting mit den verschiedenen Weihrauchschalen.

Historia kadzidła

Spalanie zasuszonej żywicy miało zarówno praktyczne, jak i religijne znaczenie. Od czasów antycznych ludzie wykorzystywali je, aby okadzać nim domy mieszkalne. Faraonowie wykorzystywali je do sprawowania kultu religijnego. U Rzymian użycie kadzidła zastępowało składanie ofiar. W końcu bogom należało ofiarować najpiękniejsze prezenty. Kościół zaczął wykorzystywać kadzidło już w połowie I tysiąclecia po Chrystusie, a od roku 1570 na stałe zagościło ono w zachodniej liturgii, a w szczególności w jej uroczystych formach. Jego użycie miało między innymi pomóc doświadczyć człowiekowi Jezusa Chrystusa. Odwiedzający muzeum doświadczą cudownego działania zapachu kadzidła na zmysły i zostaną wprowadzeni w sztukę jego wytwarzania. Ich organizmy będą chłonąć dym olejków eterycznych wszystkimi porami ciała. Wielu odwiedzających będzie zafascynowanych kadzidłem także wiele godzin po wizycie w muzeum, ponieważ naturalny i delikatny zapach w cudowny sposób pozostanie w ich nozdrzach.

Das Weihrauchmuseum Altötting Kilwing mit einer Weihrauchschale, in der die "Innere Ruhe" liegt.